การ“จิบแรก คือสุดยอดแห่งรสชาติ และความรู้สึก”
จิบแรก ในโลกของ “ค็อกเทล” รสชาติของความสุดยอดที่ว่านั้นถูกรังสรรค์ขึ้นอย่างพิถีพิถันโดย “บาร์เทนเดอร์” ด้วยการใช้ เหล้าชั้นเยี่ยม ผลไม้หลากรส รวมไปถึงส่วนผสมต่างๆ อีกมากมายที่ถูกนำมาผสมรวมกันเป็นค็อกเทล 1 แก้ว ที่เต็มไปด้วยรสชาติอันหลากหลาย ร้อนผ่าวหนักแน่น เย็นชื่นใจ หอมละมุน หรือเปรี้ยวจี๊ดจนนั่งไม่ติดเก้าอี้ ซึ่งความพิเศษของค็อกเทลแต่ละแก้วนั้นก็แตกต่างกันไปในแต่ละเมนู และส่วนผสม
ไม่ต่างจาก “พี่อ้น” บาร์เทนเดอร์ประจำร้าน “The Bar Talk” บาร์ลับ (ลับแบบหายากจริงๆ) ที่เพียงนั่งคุยด้วยไม่กี่นาทีเราก็รู้ได้ทันทีว่าส่วนผสมในชีวิตที่กว่าจะมาเป็นพี่อ้นคนนี้ต้องเป็นเรื่องราวที่พิเศษ หลากหลาย และไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน
เสียงแว่วของคลื่นทะเล
ย้อนกลับไปหลายปี ไกลจากหาดทรายเมืองหัวหินหลายร้อยกิโลเมตร พี่อ้นเพิ่งเริ่มทำงานเป็นผู้จัดการแผนก Entertainment ที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งได้เพียง 3 เดือน ซึ่งใครจะไปคิดว่าการได้เจอกับ “พี่โลเล” (ศิลปิน และนักวาดภาพประกอบชื่อดัง) เป็นเหมือนโชคชะตาที่ทำให้ผู้จัดการแผนกคนนี้ได้ย้ายจากห้างใหญ่มาสู่เมืองท่องเที่ยวติดทะเลอย่างที่ตัวเองไม่เคยคาดฝันมาก่อน
“ตอนนั้นคุยกันเรื่องดนตรี เครื่องเล่นแผ่นเสียง คุยไปคุยมาก็เหมือนจะคุยกันถูกคอ วันรุ่งขึ้นอยู่ๆ พี่โลเลก็กลับมาถามเราว่า “อยากไปทำงานที่หัวหินไหม” ถามอย่างงี้เลย (หัวเราะ) เราก็ตอบว่าอยากไป ซึ่งตอนนั้นก็ไม่ได้นึกว่าเค้าพูดจริง”
“หลังจากนั้นผ่านไปไม่ถึงเดือนพี่โลเลก็ติดต่อกลับมาว่าจะให้ไปช่วยทำร้าน พอคุยๆแล้วก็เป็นร้านในแบบที่เราอยากทำซะด้วย แถมยังไม่คิดค่าเช่าที่อีก เราก็คิดนะว่ามันมีงานแบบนี้ด้วยเหรอ จนวันหนึ่งพี่โลเลก็นัดเราให้รู้จักกับเจ้าของโครงการ “Seen Space” ซึ่งเหมือนพี่เขาจะรู้ว่าเรายังไม่เชื่อกับสิ่งที่เกิดขึ้น เขาก็ย้ำกับเราว่านี่คือเรื่องจริง เราก็เลยโอเค ตัดสินใจรับปากเขาว่าเราจะย้ายมาทำงานที่หัวหิน ลองปรึกษาแฟนดูเขาก็สนับสนุนให้เราไป เรื่องทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก (หัวเราะ)”
เมื่อทุกอย่างกำลังจะไปได้สวย โลกก็ชอบเหวี่ยงเรื่องหนักใจมาให้เรา
เสมอๆ ไม่เว้นแม้แต่กับพี่อ้น ที่เพิ่งทำเรื่องลาออกจากงานเสร็จหมาดๆ ก็มีเหตุให้ต้องแยกทางกับแฟน แต่ก็เป็นพี่โลเลคนเดิม ที่เสนอชวนให้พี่อ้นไปหัวหินวันนั้นเดี๋ยวนั้นเลยทันที พร้อมจองที่พักให้เสร็จสรรพ
“ในใจตอนนั้นลังเลหนักมากเลย ระหว่างทางที่จะไปขึ้นรถตู้เราก็คิดทบทวนเรื่องราวตัวเอง ว่าเออ กลับไปง้อแฟนดีไหม? นี่เราจะไปจากกรุงเทพแล้วจริงๆ เหรอ? ตอนที่คิดอยู่รถก็ดันมาติดไฟแดงแถวๆ ท่ารถที่แฟนต้องกลับบ้าน ซึ่งแฟนเราก็ยืนอยู่ตรงนั้นพอดีอีก พอดีมากๆ เหมือนหนังจริงๆ เลยคิดว่าโอเคจะลงไปง้อ แต่ไม่ทันจะได้ทำตามที่ใจคิด ไฟก็เขียว รถแล่นออกไปอย่างเร็วเลย รู้ตัวอีกทีก็ถึงที่พักแล้ว”
ดีเจ และ บาร์เทนเดอร์
หลังจากอยู่หัวหินได้สักพัก “Dr.Doon Studio” ร้านขายหนังสือ ขายแผ่นเสียง ที่ได้พี่โลเลมาตั้งชื่อให้ก็ถือกำเนิด ที่นี่มีทั้งคราฟเบียร์ รวมไปถึงกิจกรรมต่างๆ ซึ่งพี่อ้นเล่าว่ามันสนุกและดีมากๆ แต่กลับสวนทางกับรายได้ที่แทบจะขายไม่ได้เลย ทำให้พี่อ้นได้เรียนรู้โจทย์สำคัญของการทำธุรกิจที่นี่ คือ พี่อ้นยังไม่เข้าใจไลฟ์สไตล์ของคนที่อยู่หัวหิน บางอย่างอาจทำได้ที่กรุงเทพฯ แต่ถ้ามาที่นี่ต้องปรับ
“จนมามีจุดเปลี่ยนอีกครั้งคือทางทีมของ Seen Space กำลังหาดีเจมาเล่นอยู่พอดี พอเขาถามเราก็เลยตอบไปว่า “ผมนี่แหละดีเจ” ซึ่งตอนนั้นเราก็ยังเล่นไม่เป็นนะ แต่อยากทำอ่ะ จากนั้นก็มานั่งคิดนั่งดูอยู่ซักพักเลยว่าดีเจเขาทำกันยังไง โดยเราก็เริ่มจากเปิดเพลงที่เราชอบ แล้วก็มีคนมานั่งฟัง จนทำให้งานหลักของเราตอนนั้นเป็นงานดีเจเฉยเลย พอเวลาผ่านไปทาง Seen Space ได้มีการปรับโครงสร้างทางธุรกิจของเขา ทำให้เราคิดว่าอาจไม่เหมาะกับเรา เราเลยออกมา และด้วยเงื่อนไขต่างๆ เลยคิดว่า เออ ถึงเวลาแล้วที่ต้องกลับไปกรุงเทพฯ”“ก่อนจะกลับเราได้เจอกับเจ้าของโรงแรม The Paskani Hua Hin เขาเคยมานั่งฟังเราเปิดเพลง เลยชวนเรามาเที่ยวโรงแรมนี้ ซึ่งตอนนั้นอีกอาชีพของเราคือการรับจ้างทำเพลลิสต์ บอกเลยว่าตอนนั้นดนตรีนี่แหละคืออาวุธของเรา เจ้าของโรงแรมนี้ก็ถามว่าจะรีบกลับกรุงเทพไปไหน อยู่นี่แหละ ไม่อยากทำอะไรก่อนเหรอ เราก็ตอบกลับไปว่า “ยังไม่อยากกลับหรอกครับ แต่มันต้องกลับ” เขาเลยถามเราว่าเราอยากทำอะไรรึเปล่า เราก็ตอบไปว่า “อยากทำบาร์ค็อกเทล” เขาก็ถามต่อว่าใครจะเป็นบาร์เทนเดอร์ เราก็ตอบไปว่า “ผมนี่แหละครับบาร์เทนเดอร์” (หัวเราะลั่น) ทั้งๆ ที่เราก็ไม่เคยทำ ไม่เคยชง ไม่มีความรู้อะไรทั้งนั้น เพียงแต่เป็นความชอบที่มีอยู่ในใจ เพราะเราคิดว่าเราอยากหาที่นั่งดื่มที่เป็นสไตล์เรา แต่มันหาไม่ได้ พอหาไม่ได้เราเลยไม่ได้ดื่ม”
ผู้กุมความลับที่ดี
อาหาร ในบางโอกาสเราไม่ได้กินมันเพื่อให้ท้องอิ่มไปเฉยๆ แต่เราหวังรสชาติ คุณค่า และประสบการณ์บางอย่าง
เหล้า ก็ไม่ได้มีไว้ดื่มเพื่อให้มึนเมาไปเฉยๆ เช่นกัน แต่หากมันถูกผสานเข้ากับส่วนผสมรสชาติต่างๆ ตกแต่งอย่างปราณีต และออกแบบให้มีรูปลักษณ์ที่สวยงามโดยบาร์เทนเดอร์ มันจะกลายเป็นเครื่องดื่มสุดพิเศษที่เต็มเปี่ยมไปด้วยคุณค่า และเรื่องราวที่เราเรียกกันว่า “ค็อกเทล”
“มีลูกค้าเคยบอกเราว่าเขา “ไม่ได้ชอบเหล้า แต่ชอบบรรยากาศ” ซึ่งมันตรงกับคำนิยามของชื่อร้าน “The Bar Talk” ก็คือคำว่า “สนทนา” เพราะเราคิดตั้งแต่แรกแล้วว่า บาร์มันมีเรื่องเล่ามากมาย เพราะสำหรับลูกค้าแล้ว บาร์เทนเดอร์ก็คือคนแปลกหน้าคนหนึ่งสำหรับเขา เราไม่ได้เกี่ยวข้องกับชีวิตส่วนตัวของเขา ความสบายใจเวลาพูดก็จะมากกว่าปกติ ซึ่งเราก็คอยปรับบทบาทของเรามาตลอด ช่วงแรกๆ เราก็จะชอบแสดงความคิดเห็นอยู่ แต่พอผ่านไปเราก็คิดได้ว่าหน้าที่สำคัญของเราคือต้องเป็นผู้รับฟัง ซึ่งหมายถึง “ผู้กุมความลับที่ดี” ทำให้เรารู้สึกว่าบาร์เป็นสถานที่ที่ทำให้คนสบายใจ เราพยายามทำให้สถานที่นี้เป็นเหมือนห้องรับแขก ลูกค้าก็คือแขกที่มาบ้านเรา หลายครั้งเลยมีคนที่กลับบ้านดึกๆ เพราะคุยเพลินจนไม่อยากกลับบ้านนี่แหละ (หัวเราะ)”
“อีกอย่างที่สำคัญเลยคือต้องมีความซื่อสัตย์ ง่ายๆ เลยวันไหนที่ลูกค้าสั่งเมนูอะไรสักอย่าง แล้วเราไม่มีเหล้านั้น แต่มีเหล้าที่คล้ายกัน จริงๆ เราก็สามารถใส่อันที่คล้ายกันได้ทั้งๆ ที่ลูกค้าไม่รู้ แต่เราทำไม่ได้ เพราะเราตั้งมาตรฐานของเราไว้ ไม่มีก็บอกว่าไม่มี แต่เรามีอันนู้นนะ อันนั้นนะ ก็ว่าไป และมันก็ไม่ได้ทำให้ลูกค้าเราน้อยลง ซึ่งมากกว่านั้นคือทำให้เราได้เช็คตัวเอง เช็คของต่างๆ ตัวนี้ขาดหลายรอบแล้วนะ เราต้องทำไงให้ได้ของนั้นมา ถ้ามันหายากนักเราก็ทำค็อกเทลเป็นซีซั่นไปเลย จบก็คือจบไป แก้ไปเรื่อยๆ ไม่มีกฎตายตัว”
“เราเคยคุยกับฝรั่งคนหนึ่งว่าบางวันเราขายไม่ได้เลย เขาก็ตอบเรากลับมาว่าจริงๆ มันไม่ใช่ความผิดของเราหรอก แต่เป็นเพราะหัวหินมีประชากรน้อยเกินไป ถ้ามีประชากรมากขึ้น ทุกธุรกิจก็จะดีขึ้นหมดเลย (หัวเราะ) แต่ตอนนี้หัวหินก็มีประชากรเท่านี้อ่ะ เพราะคนเค้าก็หมุนเวียน เดี๋ยวมา เดี๋ยวไป ฉะนั้นเราต้องปรับที่ตัวเราเอง และหาช่องทางอื่นในการทำเงินโดยที่ไม่ต้องรอช่วง High Season”
ทำในสิ่งที่อยากทำ
ประมาณ 5 ปี นับจากวันนั้นที่พี่อ้นตัดสินใจย้ายมาอยู่ที่เมืองหัวหิน หลายอย่างไม่ได้เป็นเหมือนที่พี่อ้นวางแผนไว้ แต่สิ่งสำคัญที่พี่อ้นพูดอยู่เสมอคือความสุขเวลาได้อยู่ที่นี่ ความสุขเวลาได้เปิดร้าน ความสุขเวลาได้นั่งคุยกับลูกค้าทั้งหน้าเก่า และหน้าใหม่ จากหัวหน้าแผนกในห้างใหญ่ สู่บาร์เทนเดอร์ในหัวหิน ที่แม้ร้านจะลับ แต่ก็เป็นที่ยอมรับ และมีลูกค้าแวะเวียนมาอยู่เสมอ
“หาตัวเองให้เจอ คำนี้พูดง่าย แต่ทำไม่ง่ายเลยนะ แต่ถ้าเราหาตัวเองเจอ เราไม่ต้องสนใจเลยว่าใครจะทำอะไร การที่เราทำสิ่งนั้นทุกวันก็จะทำให้เราเป็นผู้เชี่ยวชาญในด้านนั้น ในขณะที่ทุกคนทำอะไรตามเทรนด์ สุดท้ายมันก็จะเหลือแค่ของจริง นอกนั้นก็จะหลุดไปตามกาลเวลา และความเบื่อหน่ายของคนทำ เพราะมันไม่ใช่ตัวตนของเรา อีกอย่างคือต้องอดทน อดทนต่อทุกสิ่งที่ถาโถมเข้ามา แต่ถ้าเราเชื่อว่านี่คือตัวตนของเราให้เราทำต่อไป และปรับปรุงตัวตนของเราให้อยู่รอดให้ได้ในโลกปัจจุบัน โดยที่แกนหลักยังเป็นตัวเราอยู่”
“หัวหินเปรียบเสมือนผู้หญิงน่ารัก เรามักจะบอกกับคนที่เจอหรือลูกค้าว่า ถ้ามาหัวหิน 1-2 วันอาจจะยังไม่รู้ว่าหัวหินเป็นยังไง ต้องลองมาอยู่หลายๆ วัน ลองใช้ชีวิตในเมืองหัวหิน แล้วจะรู้ว่าหัวหินเป็นอีกเมืองที่อยู่แล้วทำให้เรามีแรงบันดาลใจ มีพื้นที่มากพอให้คุณมาทำตามความฝันได้อีกเยอะแยะเลย (ยิ้ม)”
